De eerste Griekse kolonie op Siciliaanse grond. Ik kom dus een beetje thuis. In 734 voor Christus streken de Grieken neer in Giardini-Naxos, mijn thuisbasis voor een fietsvakantie annex trainingsweek. De eerste drie etappes van de Giro d’Italia van 2018 startten op Sicilië en vulden mijn wielerhart met inspiratie. In de vijf zelf gemaakte etappes bestrijk ik de noordoostelijke hoek van het grootste Italiaanse eiland vol historie met een van ‘s werelds meest actieve en snelst groeiende vulkanen, de Etna, altijd in het vizier. Ik kan niet wachten om te dansen op de vulkaan.
Het is begin juni. Ik haal mijn huurfiets voor deze week af bij de professionele gidsen van cyclingsicily.com. De geweldige Scott CR1 10 staat al klaar. Dit stijve renpaard van carbon blijkt een uitstekend maatje op mijn ritten. Vanaf mijn appartement heb ik een prachtig uitzicht op de Etna. De hoek van waaruit ik de komende dagen mijn kilometers zal afleggen bied eigenlijk overal een panoramische blik op de majestueuze vuurspuwer.
Eiland, zee en bergen!
Met een brede glimlach begroet ik de warme Mediterrane zon. Zo nu en dan ontwaar ik hierbij wat vragende blikken wanneer ik mij over de boulevard langs de stranden van Giardini-Naxos beweeg. Ik vink weer een fietsdroom af en dat stemt immers vreugdevol. Helemaal als deze droom ook nog eens voldoet aan drie van mijn favoriete factoren: Eiland, zee en bergen! Een eiland, liefst zonovergoten met de schittering van de koperen ploert op een azuurblauwe zee vanaf de bergen die je bedwingt, spreekt voor mij als sportieve fietser altijd tot de verbeelding.
Taormina
Ik fiets in deze eerste rit naar Tauromenion, zoals Taormina voorheen werd genoemd als voormalig Griekse vestiging. Het stadje ligt tegen een berghelling die uit de zee omhoog loopt, kent één hoofdstraat en waar, volgens Goethe, het mooiste openluchttheater ter wereld huist, de Teatro Greco. Dit theater, met podium en coulissen wordt nog regelmatig gebruikt voor festivals en concerten. De akoestiek moet geweldig zijn. Het uitzicht is nochtans fenomenaal.
De gestaag lopende klim over strak, donker asfalt naar de autovrije stadskern van Taormina is lekker om in te komen. De kleuren van de prachtige fuchsia’s langs de weg geven een schitterend contrast. Ik tel de vele toerbussen die op weg zijn naar de centrale parkeerplaats van waar de toeristen vervolgens met pendelbussen naar de oude stadspoort worden vervoerd. Vanaf het strand gaat er ook een heuse kabelbaan naar het pittoreske plaatsje. Ik blijf even staan bij de ingang van de hoofdstraat Corso Umberto. Het is hier een drukte van belang. Het stadje uit fiets ik vervolgens via Monte Tauro naar een van de mooiste dorpjes van Sicilië. Castelmola is gelegen op een rotsformatie en dankt zijn naam aan de kasteelruïne op de top. De uitzichten bij helder weer op de Etna aan de ene kant en aan de andere kant van het dorpje op Taormina en de Middellandse Zee prikkelen de netvliezen.
Etna Noordoost
Op de noordoostelijke helling van de Etna ligt op 1741m hoogte Rifugio Citelli, het hoofddoel van vandaag, en de eerste van drie opeenvolgende serieuze ritten. De beklimming is vanuit het dorp Linguaglossa iets meer dan 20 kilometer tegen een gemiddelde stijging van ruim 6%. Een mooie loper, ware het niet dat ik dan al vanaf zeeniveau naar de starthoogte van 560m omhoog fiets. In de plaatsen rondom de Etna is het de gewoonte dat de belangrijkste straten bestraat zijn met echte lavastenen. De Italiaanse kasseien zijn aardig ingesleten en spekglad.
De flanken van de Etna worden afwisselend opgeluisterd door gestolde lava, zwart lavazand en met begroeiing als fruitbomen. De klim zelf is niet de mooiste aan deze kant van de vulkaan. Op de top tank ik bij het toevluchtsoord even snel bij en daal vervolgens ruim 1000 meter af. Voordat ik de lus vol maak voor vandaag pak ik nog even een van de vele bergtoppen op de Etna mee, de Monte Pomiciaro. Via achterafwegen, vanuit de kust even landinwaarts, schrik ik op de terugweg van de hoeveelheden grof zwerfvuil langs de kant van de weg, altijd net buiten de dorpsgrens. Ik ben zelfs live getuige dat er vanuit een auto een volle vuilniszak door het open portierraampje in de berm wordt gegooid.
Portella Mandrazzi
In aanloop naar mijn Koninginnerit is de derde etappe een nagenoeg vlakke rit met slechts een beklimming. In noordoostelijke richting fiets ik over de lange kustweg naar Messina. Ondanks een rijke historie is deze stad niet meer dan een drukke oversteekplaats voor verkeer dat per veerboot de overtocht wil maken over de Straat van Messina naar het Italiaanse vasteland. Voorbij Messina draai ik over de noordkust naar het westen in de richting van Palermo. Plaatsjes als Spartà doen herinneren aan de kolonisatie van het Oude Griekenland. Ik voel mij deze week ook een beetje Spartaans. Een krijger op de racefiets.
de pittoreske dorpen kunnen zo op een ansichtkaart
Vanuit San Biagio fiets ik het heuvelachtige binnenland in. De finale in deze etappe is de klim naar Portella Mandrazzi op 1125m hoogte. De gecategoriseerde col is ruim dertig kilometer lang tegen een schamele 3,6% gemiddelde stijging, een héle lange loper. Ik kan rustig genieten van de mooie omgeving en de pittoreske dorpen kunnen zo op een ansichtkaart. Novara di Sicilia is het pareltje van vandaag. Kleine straatjes en oude gebouwen geven dit prachtige bergdorpje de indruk van een typisch Italiaans filmdecor. Desondanks zie je hier weinig toeristen. Op de top geniet ik nog even na van de heerlijke klim en het uitzicht op die kegelvormige puist. De lange afdaling naar mijn appartement is een feestje.
Giro Etna
Wat er over Rome wordt gezegd geldt ook voor de Etna. De hoogst geasfalteerde top van de vulkaan ligt bij Rifugio Sapienza op 1896m en er leiden meerdere wegen heen. Ik start de klim aan de zuidzijde vanuit Nicolosi en zit dan al op een hoogte van 719m. Hier begint de officiële klim over de Via Etnea van 19 kilometer tegen 6,2%. Door de veelal kale flanken lijkt het een lange weg naar de top. Het uitzicht is immens weids. La Curva del Pini staat er op een bord langs de weg. Een bocht met een geurende dennenbos is een welkome afwisseling.
Afgezien van een paar auto’s en wat verdwaalde fietsers heb ik het Romeinse Rijk alleen. In een regelmatige cadans onder een warme zon dans ik op de pedalen de vulkaan op. Eenmaal boven wemelt het wel van de wandelaars die de tocht wagen naar de top van de Etna. Naast het enige hotel is er ook een kabelbaan waarmee je naar boven kunt. Jammer dat ik hier niet even kan overstappen op een mountainbike om extra kilometers te maken door het kraterlandschap.
De afdaling terug naar Nicolosi is breed en overzichtelijk. Toch is het opletten voor de grote scheuren die hier en daar in het wegdek zitten. Groot genoeg om mijn wielen in te parkeren. Over de flanken van de vulkaan fiets ik in een groot rondje terug. Het is een glooiende terugreis waarbij ik telkens de Etna aan mijn rechterzijde heb. Het aanblik verveeld nooit.
Castiglione di Sicilia
Op de laatste huurdag krijg ik nog een tip van Enrico, fietsgids en oprichter van Cycling Sicily. Hij was onder de indruk van mijn etappe van gisteren.
“Now that is what cycling is about!”, had hij gezegd tegen zijn collega na het zien van mijn rit. Ik krijg van hem instructies voor een rondje Castiglio di Sicilia. Een rit van ongeveer 80 kilometer en 1.400 hoogtemeters.
Vanuit de kust fiets ik langs de Fiume Alcantara langzaam omhoog naar Francavilla di Sicilia. De rivier kenmerkt zich door de in kolommen gekristalliseerde lava dat in het koude water terecht kwam. Langs sinaasappel- en olijfbomen fiets ik verder door de Alcantara vallei naar Castiglione, een van de weinig bewaarde Middeleeuwse dorpen rond de Etna. Liggend op een grote rots heb je een prachtig uitzicht over de vallei. Aan de andere kant van de vallei fiets ik voor de laatste keer terug naar mijn uitvalsbasis. Een meer dan tevreden Spartaanse fietser neemt met weemoed afscheid van sportieve en historische gronden.
Many thanks to our friend / customer #Bikedreams…#km690 #days5 #Dsl11000 https://t.co/m5ZIbD3BlL
— Rental Bike & Tours (@CyclingSicily) June 10, 2018
Accommodatie
Sicilië heeft meer dan genoeg aanbod. Van B&B en lowbudget hotels en appartementen of hotel tot luxe villa’s voor kleine tot grote groepen
Geschikt voor
Racefiets, mountainbike, touringbike, e-bike
Beste reistijd
April t/m juni, september en oktober. Als hoge temperaturen of langdurige neerslag geen probleem zijn kun je prima het gehele jaar door op Sicilië terecht. De mate van beschikbaarheid van vluchten en accommodatie voorbehouden
Hoogtepunten
- Beklimming van de Etna
- Zeer diverse natuurgebieden
- Gevarieerde routes
- Bergachtig, heuvelachtig
- Pittoreske dorpen en steden
Minpunten
- Italianen kunnen niet rijden. In grotere steden is het oppassen
- Staat van het wegdek is soms erg slecht
