Op de kaart lijkt het alsof de grens met Oostenrijk iets noordelijk is opgeschoven. Het kronkelende lijntje is een fietsroute die zich letterlijk en figuurlijk op de grens met de Alpen beweegt. Kristalheldere meren, kabbelende rivieren, dichte dennenbossen en pittige hellingen. In de grootste deelstaat van Duitsland beleef je betoverend Beieren op zijn best. Een bikepacking avontuur over de Bodensee-Königssee Radweg biedt de sportieve fietsreiziger meer dan genoeg om over naar huis te schrijven.
Wij trotseren het landmijntje dat corona heet en vertrekken begin augustus per auto naar Zuid-Duitsland. De laatste overgebleven hotels in het hoogseizoen zijn nog vlak voor vertrek vastgelegd. Bikepacking deluxe dus. De fietstrektocht door de heuvelachtige Voor-Alpen is in negen etappes ingedeeld naar regio’s. Over 453 kilometers en een kleine 4500 hoogtemeters fiets je van het oude stadje Lindau aan het Bodenmeer naar de Königssee, diep in de Duitse Alpen. Ik heb de etappes samengevoegd tot vier uitdagende trajecten.
Ondertussen fiets je tussen de bossen en weilanden door pittoreske dorpen
Hit the road
Helderblauwe luchten en een warm zonnetje. Een lach op mijn gezicht. We laten de historische stadskern van Lindau achter ons. Langs de grens met Oostenrijk en het riviertje de Leiblach fietsen we gestaag heuvelop richting de Allgäu. Je kunt je er niet aan onttrekken; het magnifieke decor van de imposante Alpen trekt voortdurend aan je gezichtsveld voorbij. Ondertussen fiets je tussen de bossen en weilanden door pittoreske dorpen. In Immenstadt aan de Großer Alpsee is het tijd voor een koffiestop. Met muziek. Als wij wegrijden van het terras op het Marienplatz speelt het bandje ‘Hit the road Jack’. Weer een lach op mijn gezicht.
In Oy-Mittelberg ligt het hoogste punt tussen het Bodenmeer en de Königssee. Op bijna 1000 meter komen wij vroeg in de avond aan bij het fietsvriendelijke Landgasthof Rössle. Fietsmaat Peter heeft de eerste etappe op karakter uitgefietst. Als internationaal vrachtwagenchauffeur ontbeert hij de trainingsuren en besluit de komende dagen vanuit de aankomstplaatsen zijn rondjes te pakken. Eerst nog wel even de auto halen in Lindau. Na een verdiende maaltijd pak ik mijn nachtrust in voorbereiding op een solistische voortzetting.
Fris bergwater
Caubergjes en een zelfs een Keutenberg komen in de eerste kilometers veelvuldig voorbij. De tweede etappe verruilt het zicht op de Allgäuer Alpen voor het Ammergebergte. In het grensgebied met Tirol in Oostenrijk vormt dit gebergte in de Noordelijke Kalkalpen het grootste beschermde natuurgebied in Beieren. Dennenbossen worden afgewisseld door bergweiden en prachtige meren. Ik vul mijn bidons bij in een beek met heerlijk fris bergwater.
De Radweg wordt uitstekend gemarkeerd met kleine vierkante bordjes. Soms overlap je andere toeristische routes. Zo fiets je een groot gedeelte over de Romantische Straße langs sprookjesachtige kastelen van koning Lodewijk ll. Königschlösser Neuschwanstein is een bezoekersmagneet. Het kasteel heeft bij Walt Disney model gestaan voor de film Doornroosje. Nu begrijp ik waarom er veel e-bike stelletjes op de route rijden.
Verder door ongerept landschap, met beschermde veengebieden, kom ik aan bij de bedevaartkerk van Wies. De ovale Wieskirche is werelderfgoed vanwege de bouw met gemengde kunststijlen. Logisch natuurlijk dat de kerk aan de romantische route ligt. Achter het gebedshuis sta ik op een pleintje met twee souvenirshops en een restaurant even stil bij een concert met alpenhoorns. Het dragende geluid van de blaasinstrumenten reikt ver. Na een lichte afdaling fiets ik de laatste veertig, nagenoeg vlakke, kilometers langs de Kochelsee naar het hotel. De hoorns hoor ik dan allang niet meer.
Strade Bianche 2.0 
In Beieren zijn de witte wegen een beste uitdaging. Even waan ik mezelf op de Strade Bianche; dirt-en gravelroads, steil en soms kilometerslang, volgen elkaar in snel tempo op. De grint-en gravelpaden in Nederland zijn hierbij vergeleken een rode loper. Blij dat ik brede tubeless banden op mijn gravelbike heb gestoken. De beloning voor het ruigere werk komt in Bad Tölz aan de rivier de Isar. Over de licht stijgende, met kinderkopjes belegen, Marktstraße met zijn barokke stijl en mooie beschilderde gevels gaat de route verder.
Mit dreißig Kilo Gepäck geht das nicht
Een steile afdaling met kasseitjes, vlak voordat het panorama van de Tegernsee zich voor mijn ogen ontvouwt. Bij het grootste meer in Beieren, de Chiemsee, kom ik moe en voldaan aan. Ik ben er bijna, schiet er door mijn gedachten, tegelijkertijd gevolgd door een mooie tegeltjeswijsheid: ‘Het gaat niet om de bestemming, maar om de reis ernaartoe‘.
Berchtesgadener Land
Boven een groene bergweide cirkelt een groep Duitse adelaars. Ik koop een overheerlijke appel van de lokale boer. Even later hoor ik een sissend geluid. Tevergeefs kijk ik in het boerenweiland om me heen of ik een sproei installatie zie. Het is mijn achterband. Lek. Om de latex in de band efficiënt zijn werk te laten doen moet je wel doorfietsen. Wat lucht erbij en ik kan weer door.
De laatste rit is korter maar met die spreekwoordelijke vrucht op de taart. Door het Berchtesgadener Land fiets ik in de Chiemgau door het veengebied Bergener Moor naar het middeleeuwse Bad Reichenhall, een kuuroord dat bekend staat om zijn zouttherapie. In het laatste deel van de route haakt Peter weer aan. Gezamenlijk fietsen we naar het einddoel.
Maar die lach? Die gaat niet meer van mijn gezicht!
Een steil bospad langs de spoorlijn brengt ons geleidelijk aan dieper in de meest zuidoostelijke punt van Beieren. Omgeven door de Alpen rijden we het Nationaal Park Berchtesgaden in. Dalend door het historische stadje Berchtesgaden fietsen we naar Schönau am Königssee. Langzaam banen wij ons tussen de toeristen door over het laatste gravelpad naar het meer. Winkeltjes, enkele terrasjes, aanlegsteigers voor boottochten over het meer en een heuse bobsleebaan; de Bodensee-Königssee Radweg komt hier letterlijk tot een eind. Ik trek mijn zwembroek aan en spring in het meer. De kers op de taart is koud! Maar die lach? Die gaat niet meer van mijn gezicht!
Accommodatie
Bett und Bike is een initiatiefvan de Duitse NTFU, de ADFC. Hier kan je alle vormen van fietsvriendelijke verblijven vinden op en langs de route. Buiten het hoogseizoen kun je het avontuur aangaan en per dag bepalen waar je overnacht. Er is genoeg aanbod. www.bettundbike.de
Geschikt voor
Beste reistijd
Mei t/m september
Afstand Utrecht –Lindau (Bodensee) 782km
Hoogtepunten
- Alpen als decor
- Afwisselende natuur en prachtige vergezichten
- Gedeeltelijk asfalt met 30-35% gravel
- Heuvelachtig met steile beklimmingen
- Merendeel autovrij
Minpunten
- Minder geschikt voor de racefiets tenzij je banden met minimaal 28mm profiel kan steken
Mooi verhaal Yiannos
Gaan we volgend jaar doen !
Grt
August
Leuk August! Goed plan!